Pis bir köleliğe ve sonsuz çılgınlığa varacak bir oluşumu sıkıntıyla bekleyen bölünmez Varlık'ın ben'i...
Ondan severim sıkıntıyı...
Sevincin o amansız,o aşağılayıcı bönlüğünden korur beni...
Ne söylenmişse ve ne söylenmemişse,
ne yapılmışsa ve ne yapılmamışsa,
ne düzeltilmişse ve ne düzeltilmemişse ondan sıkılan...
Belki söylenmemişin,yapılmamışın ve düzeltilmemişin telaşı içinde biraz.
O kadar.
Ve sıkıntılı...
İşte böyle başlıyordu her yerde mutsuzluk.
Ve mutsuzluk büyük bir umut gibi çekiyor kendine beni...'
Turgut Uyar'ın "Ben" adlı anlatısından...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder